Advies aan iemand die vreest dat Allāh hem niet zal vergeven — Shaykh ‘Obayd al-Djābirī

Vraag:

Ik denk altijd aan Allāh’s straf en de kwelling van het graf, en ik vrees dat Allāh, de Verhevene, mij niet zal vergeven. Om deze reden slaap ik ‘s nachts niet, en dit schaadt mijn dagelijkse aanbidding. Adviseer mij alstublieft, moge Allāh u zegenen.

Antwoord van Shaykh ‘Obayd al-Djābirī:

Mijn zoon, uit je vraag blijkt dat je je (uitsluitend) door angst laat leiden en het aspect van hoop hebt verwaarloosd. Wat we van onze geleerden hebben geleerd, is dat alleen op angst leunen destructief is, omdat het uiteindelijk leidt tot wanhoop in Allāh’s genade. Evenzo is alleen op hoop leunen destructief, want het eindresultaat ervan is dat het de dienaar leidt naar het uitsluitend leunen op Allāh’s genade.

En het beste waarmee de dienaar zich kan wapenen en zich kan uitrusten, is het combineren van angst en hoop. Want het is namelijk zo dat angst hem weerhoudt van wat Allāh verboden heeft verklaard en wat Hem boos maakt. En hoop doet hem verlangen naar Allāh’s genade. Dus een persoon dient zowel angstig als hoopvol te zijn. Luister:

Allāh ﷻ zegt:

{Is iemand die gedurende de nacht gehoorzaam is aan Allāh, neerknielend en staande (in gebed), vrezend voor het Hiernamaals en hopend op de genade van zijn Heer (zoals iemand die niet gelooft)?} [Soerah Az-Zoemar 39:9]

Kijk! Dit zijn degenen die Allāh prijst—waarom? Omdat wat hen dreef tot dit grote onderscheidende kenmerk—waarover veel mensen onachtzaam zijn behalve degenen die Allāh genadig is.. Vrome gehoorzaamheid, het staan (in gebed), het neerknielen (soedjoed), en het staan in gehoorzaamheid aan Allāh.. Wat dreef hen tot dit alles? Hun combinatie van angst en hoop: {..vrezend voor het Hiernamaals en hopend op de genade van zijn Heer..} [39:9] Vervolgens sluit Hij het vers af met een aansporing om dit pad te volgen, strevend naar wat bij Allāh ﷻ is:

{Zeg: “Zijn degenen die weten gelijk aan de onwetenden?” Het zijn slechts de mensen van begrip die er lering uit trekken.} [39:9]

Dus de lof (prijzing) kwam eerst naar hen vanwege deze eigenschap die hen dreef en motiveerde—het combineren van angst en hoop.

Ten tweede wisten zij wat anderen niet wisten over de deugdzaamheid van dit gezegende uur, het laatste deel van de nacht, waarin de Meest Barmhartige ﷻ neerdaalt naar de laagste hemel, zoals authentiek is overgeleverd van de Profeet (ﷺ). Het is authentiek overgeleverd van de Profeet (ﷺ) dat Allāh ﷻ in het laatste derde deel van de nacht neerdaalt, en in sommige overleveringen de helft ervan, en tot Zijn dienaren roept:

“O Mijn dienaren, is er iemand die berouw toont zodat Ik zijn berouw kan aanvaarden? Is er iemand die om vergeving vraagt zodat Ik hem kan vergeven? Is er iemand die vraagt zodat Ik hem kan geven?” — [Ḥadīth]

Ja. En vervolgens trokken zij er lering uit. En het trekken van lering omvat: kennis, het combineren van angst en hoop, en het voorbereiden op het Hiernamaals met goede daden. Verwaarloos de angst dus niet, mijn zoon.

Angst is van twee soorten: prijzenswaardige angst, die de dienaar ertoe brengt zich te onthouden van ongehoorzaamheid aan Allāh ﷻ en hem daarvan weerhoudt; en afkeurenswaardige angst, die overmatige angst is waardoor iemand zelfs in zijn aanbidding zich bezighoudt met wasāwis (influisteringen) en de hoop (in Allāh’s genade) verwaarloost. Combineer dus deze twee (d.w.z. hoop en vrees), moge Allāh je zegenen.

Bron: https://www.instagram.com/reel/DBfkmdRvIkX/
Vertaling: moskee el albani