Welke handelstransacties zijn toegestaan en welke niet — De ernstige misdaad van Ribā (rente)

Er is een ernstige waarschuwing in de Qor-ān en de Soennah voor degenen die zich bezighouden met rente en interest (Ribā). Allāh ﷻ heeft gezegd:

الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَا ۗ وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا ۚ فَمَن جَاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَىٰ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَمَنْ عَادَ فَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ

{Degenen die rente consumeren zullen niet anders opstaan dan als degene die opstaat en door de Satan tot bezetenheid is geslagen. Dat is omdat zij zeggen: “Handel als rente.” Maar Allāh heeft de handel toegestaan en de rente verboden. En wie nadat de vermaning van zijn Heer tot hem is gekomen stopt: voor hem is wat hij al heeft, en zijn zaak is aan Allāh. Maar wie ernaar terugkeert: zij zijn de bewoners van de Hel, zij zijn daarin eeuwig levenden.} (2:275)

يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبَا وَيُرْبِي الصَّدَقَاتِ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ

{Allāh vernietigt rente en laat de liefdadigheid (sadaqah) toenemen. En Allāh houdt niet van de ongelovige zondaren.} (2:276)

Rente (Arabisch: ribā) is een toename van winst voor een van de twee partijen in een transactie wanneer dezelfde valuta of hetzelfde type handelswaar wordt verhandeld zoals gespecificeerd in de Profetische overleveringen. Ribā of rente is verboden door openbaring en consensus (idjmā’). Papiergeld en valuta’s hebben dezelfde regelgeving als goud en zilver.

Rente is van twee soorten:

(1). Rente toegevoegd aan een lening (d.w.z. interest). Rente wordt toegevoegd aan een lening afhankelijk van de tijdsduur die men nodig heeft om het geleende bedrag terug te betalen. Dit komt veel voor in deze tijd en gebeurt meestal via banken.

(2). Rente door de verkoop van handelswaar. Dit type rente is onderverdeeld in twee categorieën:

a) Ribā Al-Fadl (rente van toename): Dit is wanneer men een bepaald type valuta of een type handelswaar (gespecificeerd in de Profetische overleveringen) verkoopt en in ruil een grotere hoeveelheid van hetzelfde product ontvangt, zoals goud voor meer goud, zilver voor meer zilver, tarwe voor meer tarwe, gerst voor meer gerst, enz. Het is dus niet toegestaan voor een persoon om een Dirham (een zilveren munt) te verkopen voor meer Dirhams, of een Dīnār (gouden munt) voor meer Dīnārs, zoals twee zilveren munten voor één zilveren munt, of twee gouden munten voor één gouden munt, of twee kilogram tarwe voor drie kilogram tarwe, enz. ‘Oebādah Ibn Aṣ-Ṣāmit zei: “De Boodschapper van Allāh verbood het verkopen van goud voor goud, zilver voor zilver, dadels voor dadels, tarwe voor tarwe, gerst voor gerst, en zout voor zout, tenzij het een gelijke hoeveelheid voor een gelijke hoeveelheid is, en hetzelfde voor hetzelfde. Wie meer geeft of meer neemt, heeft zich schuldig gemaakt aan rente. En hij (de Boodschapper) stond ons toe om goud voor zilver te verkopen, zilver voor goud, tarwe voor gerst en gerst voor tarwe, hand in hand (ter plekke, dus met directe uitwisseling) zoals wij wilden.” (Overgeleverd door An-Nasā’ī, nr. 4561)

Dit zijn de zes dingen waarop ribā (rente) van toepassing is, en ook alles wat bedoeld is om naar hen te verwijzen (bijvoorbeeld papiergeld in plaats van goud en zilver).

b) Ribā An-Nasī’ah (rente van uitstel): Dit is wanneer een type valuta of handelswaar (zoals gespecificeerd in de eerder genoemde overlevering) wordt verkocht voor hetzelfde type valuta of handelswaar zonder enige toename, maar het in bezit nemen van de valuta of handelswaar wordt uitgesteld. Dus als men één Dīnār verkoopt voor één Dīnār, of één gouden munt voor één gouden munt, of twee kilogram tarwe voor twee kilogram tarwe, maar het in bezit nemen van de valuta of handelswaar vindt niet ter plekke (daar en dan) plaats, of er wordt door de twee partijen gezegd: “Laten we het in bezit nemen uitstellen”, dan is dit rente, zelfs als er geen toename in betaling is van beide kanten. Evenzo is het verboden voor degene die zilver verkoopt in ruil voor goud, of goud in ruil voor zilver, of tarwe in ruil voor gerst, of dadels in ruil voor gerst, enz. om het bezit later te nemen, zelfs als de overeenkomst ter plekke (daar en dan) wordt gemaakt – dit is een transactie gebaseerd op rente. Dit maakt dus de definitie van rente (ribā) in de Sharī’ah-wetgeving duidelijk.

(Van Shaykh ‘Abdel-‘Azīz Ibn Bāz: binbaz.org.sa/noor/4057)

Aanvullende opmerkingen van Shaykh Ibn Bāz en Shaykh Ibn ‘Oethaymīn (moge Allāh hen genadig zijn) met voorbeelden van de auteur met betrekking tot zakelijke transacties:

(1). Het is toegestaan voor een persoon om een zak suiker te kopen voor $150 die op een later vastgesteld tijdstip moet worden betaald, en die nu $100 kost. Er is geen probleem met een dergelijke transactie en de toelaatbaarheid ervan is als een idjmā’ (consensus) tussen de moslims. Het is geen ribā (rente), en beide partijen zijn tevreden. De koper is tevreden met de toename omdat hij niet in staat is om vooraf te betalen – dus de vertraging stelt hem in staat om het item in bezit te nemen en later te betalen. De verkoper is tevreden omdat hij voordeel haalt uit de verhoogde prijs die hij heeft gevraagd. De Profeet (ﷺ) beval ‘Abdoellāh Ibn ‘Amr Ibn Al-‘Ās om een leger voor te bereiden, dus hij zou één kameel kopen voor twee kamelen die op een later tijdstip zouden worden terugbetaald.

Ibn ‘Oethaymīn zei: “Als een persoon iets koopt voor een bedrag dat later moet worden betaald, wat meer is dan de huidige prijs, dan kan dit geen kwaad. Shaykhoel-Islām Ibn Taymiyyah meldt dat er idjmā’ (consensus) is betreffende de toelaatbaarheid ervan onder de moslims.” Met de voorwaarde dat het bedrag bekend is, en de terugbetalingstermijn bekend is en er geen verdere toename wordt geïntroduceerd.

(2). Het is toegestaan om goederen (zoals graan) te verkopen voor een lagere prijs dan gebruikelijk voor een vertraging in het leveren van de goederen. Dus het geld wordt vooraf betaald en de goederen worden later geleverd. Ook hierover is er idjmā’ (consensus).

Er is een gelijkenis in de twee (bovenstaande) transacties, namelijk dat er in beide sprake is van een vertraging. In de tweede is er een vertraging in de levering van het product. In de eerste is er een vertraging in de betaling voor het geleverde artikel.

Allāh ﷻ heeft gezegd: {O, jullie die geloven! Als jullie een overeenkomst van een schuld voor een bepaalde tijd vastleggen, schrijf het dan op.} (2:282)

(3). Het is toegestaan voor een persoon om een zak suiker (of een ander product) te kopen op de manier die hierboven is beschreven in punt (1) en het te verkopen om te profiteren van de prijs die hij krijgt. Dus zijn intentie was niet om te profiteren van het product zelf, maar hij wil direct contant geld. Deze transactie wordt at-tawarroeq genoemd, en sommige geleerden hebben het niet toegestaan. Er is echter geen bewijs van het verbod ervan. Allāh heeft gezegd: {Allāh heeft handel toegestaan en rente verboden.} (2:275)

(4). Het is verboden om deel te nemen aan ‘īnah-transacties. Dit is een bedrieglijke manier om zich in rente (ribā) te begeven. Dit is wanneer een persoon een product van een ander koopt voor een prijs die later moet worden betaald. Vervolgens verkoopt hij het terug aan de verkoper voor een prijs die lager is dan de oorspronkelijke prijs waarvoor hij het heeft gekocht – en hij neemt het contant geld mee, terwijl hij nog steeds het oorspronkelijke bedrag moet terugbetalen op een later tijdstip. Deze transactie is ribā en is in tal van overleveringen verboden.

Voorbeeld: Verkoper (‘Abdoellāh) verkoopt een zak rijst voor $150 aan een koper (Steven) waarbij beiden zijn overeengekomen dat Steven ‘Abdoellāh in één jaar vanaf de datum van de transactie zal betalen. Vervolgens verkoopt Steven de zak rijst terug aan ‘Abdoellāh voor $100. Dus ‘Abdoellāh betaalt Steven $100 die hij meeneemt. Steven is echter nog steeds $150 verschuldigd aan ‘Abdoellāh die hij over een jaar moet terugbetalen. Dus wat hier is gebeurd, is een rente-transactie waarbij de intentie een rente-gebaseerde lening was. In dit geval werd de zak rijst slechts als een hulpmiddel gebruikt om te rechtvaardigen dat Steven $100 leent van ‘Abdoellāh om hem $150 terug te betalen na een jaar. Dit is verboden.

Het voorbeeld dat in punt (3) wordt gebruikt, is de tawarroeq-transactie. Het is anders dan de ‘īnah-transactie. Dat komt omdat de koper in de tawarroeq-transactie het product koopt van een persoon (op krediet) om later te worden betaald – en vervolgens verkoopt hij het aan iemand anders voor contant geld vanwege zijn behoefte aan geld. Er is geen bedrog hierin en het is geen ribā omdat de persoon die het van hem kocht niet de oorspronkelijke verkoper is.

(5). Het is niet toegestaan voor een persoon om iets te verkopen wat hij niet in zijn bezit heeft, en vervolgens het product te gaan kopen en aan de koper te geven. Het is ook niet toegestaan voor een persoon om een product te kopen en het vervolgens te verkopen, terwijl het product zich nog op de plaats van de oorspronkelijke verkoper bevindt en hij het product dus nog niet wettelijk in bezit heeft genomen. Beide handelingen zijn verboden. Ḥakīm Ibn Ḥizām vroeg: “O Boodschapper van Allāh, een man kwam naar mij en wil dat ik hem iets verkoop wat niet in mijn bezit is. Moet ik het voor hem kopen van de markt?” De Profeet (ﷺ) antwoordde: «Verkoop niet wat je niet bezit.» (Aboe Dāwoed, 3503) En hij (ﷺ) zei: «Het is niet toegestaan om een lening te regelen in combinatie met een verkoop, […], of om iets te verkopen dat je niet bezit.» (Aboe Dāwoed, 3504). Hij (ﷺ) zei ook: «Wie voedsel koopt, laat hem het niet verkopen totdat hij het volledig in zijn bezit heeft ontvangen.» Het is ook bevestigd van de Profeet (ﷺ) dat hij verbood een product te verkopen op dezelfde plaats waar het werd gekocht totdat de kopers het in hun bezit hebben genomen en het naar hun plaatsen hebben gebracht. Dus het is verplicht om de verkoop van een product uit te stellen totdat hij het heeft gekocht en wettelijk in bezit heeft genomen. Het is daarom duidelijk dat wat veel mensen doen, namelijk het verkopen van goederen terwijl deze zich nog steeds op de plaats van de oorspronkelijke verkoper bevinden voordat ze naar de koper of naar zijn opslag worden overgebracht, een verboden handeling is, omdat dit ingaat tegen het bevel van de Boodschapper (ﷺ).

(6). Wat vaak voorkomt in samenlevingen waar degene die een schuld heeft en deze niet op tijd betaalt, een verhoogd bedrag in rekening wordt gebracht zodat hij meer tijd kan krijgen (om terug te betalen) – dit is ribā (rente of interest) en is verboden. Dit is de rente van de mensen van de pre-islamitische onwetendheid – ze zouden zeggen tegen degene die de schuld had: “Betaal nu (de schuld terug), of betaal rente!” Dus Allāh verbood dat en zei in plaats daarvan: {En als de schuldenaar moeilijkheden ondervindt, geef hem dan uitstel totdat het hem gemakkelijk is om terug te betalen.} (2:280) Er is een unanieme overeenstemming (idjmā’) over het verbod op elke transactie die probeert deze toename toe te staan.

(7). Een persoon die in staat is zijn schuld te betalen omdat hij rijkdom bezit of omdat hij, als hij moeite zou doen en zou werken, in staat zou zijn om het terug te betalen – en toch is hij laks en houdt hij om geen enkele reden het geld achter. Zulke mensen begaan een onrecht. De Boodschapper (ﷺ) zei: «Het uitstellen van de terugbetaling door een welvarend persoon is een onrecht (dholm).» (al-Boekhārī 2400, Moeslim 1564) En hij (ﷺ) zei: «Uitstel van terugbetaling door iemand die de middelen bezit, maakt het toelaatbaar om hem te schande te maken en te eisen dat hij wordt gestraft.» (Aboe Dāwoed, 3628)

(8). Het is verboden om een lening aan te gaan die een toename met zich meebrengt: of een procentuele toename jaarlijks (of maandelijks) of een onbeperkte toename of een vaste toename. Bijvoorbeeld, een persoon leent iemand $1000 onder de voorwaarde dat hij hem $1200 terugbetaalt. Of dat hij ermee instemt hem het exacte bedrag van $1000 terug te betalen, maar degene die hem het geld heeft geleend, zal zijn auto gebruiken of in zijn huis wonen. Deze toenames zijn verboden en zijn ribā (rente). Een ander voorbeeld is wanneer een persoon die een lening verstrekt, bepaalt dat hij elke maand of elk jaar een vast bedrag aan winst ontvangt voor het voorrecht dat zijn vermogen wordt gebruikt door de persoon die de lening heeft genomen. Dit is ook verboden ribā, omdat het een toename op een lening inhoudt, ongeacht of het een lening of een ‘trust’ wordt genoemd – het is rente.

Als de twee partijen echter een beperkte samenwerking aangaan (Moeḍārabah of Qirāḍ) waarbij een deel van de winst van de samenwerking naar de ene partij gaat en de rest naar de andere partij. Dit is toegestaan volgens idjmā’ (consensus) van de geleerden. Dat komt omdat beide partijen delen in de winst en het verlies, en het oorspronkelijke geld in dit contractuele partnerschap de regelgeving heeft van een trust in het bezit van de werker. Als het verloren gaat zonder enige nalatigheid van de werker, dan is hij niet verantwoordelijk – en hij krijgt voor zijn werk het deel dat in het contract was overeengekomen.

(9). De regelgeving omtrent het verhogen van het bedrag bij verkoop op krediet en afbetalingsregelingen: Het is toegestaan om goederen te verkopen voor een uitgestelde betaling die op een vastgestelde tijd moet worden betaald, zolang dit een contractueel overeengekomen voorwaarde is. Afbetalingen zijn ook toegestaan op de prijs van het product, zolang de bedragen vooraf duidelijk bekend en vastgelegd zijn, en de tijden van de terugbetalingen bekend en aangewezen zijn. Dit is gebaseerd op de uitspraak van Allāh: {O, jullie die geloven! Als jullie een overeenkomst van een schuld voor een bepaalde tijd vastleggen, schrijf het dan op.} (2:282) En vanwege de uitspraak van de Profeet (ﷺ): «Wie een vooruitbetaling doet in de handel, laat het dan een bekende maat, een bekend gewicht en voor een bekende periode zijn.» (al-Boekhārī 2240, Moeslim 1604) Ook vanwege het verhaal van Barīrah dat wordt vermeld in al-Boekhārī en Moeslim, toen zij haar vrijheid van haar meesters kocht voor 9 awāq (zilveren gewichten) die jaarlijks moesten worden betaald, één oeqiyah (zilveren gewicht) per jaar. De Profeet keurde dit goed en maakte geen bezwaar tegen deze transactie. Er is geen verschil in toelaatbaarheid tussen een bedrag dat in één keer vooruit wordt betaald, of een extra bedrag dat wordt toegevoegd vanwege een vertraging in het betalen van de goederen op een latere datum die bekend en vastgesteld is.

(10). Op basis van het bovenstaande: Het is dus toegestaan voor een handelaar om een product te verkopen op een vaste betalingstermijn die hem over een periode wordt betaald – zelfs als de prijs van de verkoop op krediet is verhoogd ten opzichte van de oorspronkelijke waarde. Bijvoorbeeld, een persoon wil een wasmachine kopen van een winkel. De prijs is $500. De klant kan het zich niet veroorloven om het ter plekke te kopen (voor die prijs). Dus de winkelier biedt hem een deal aan: om het aan hem te verkopen voor $700 met de voorwaarde dat hij hem $100 per maand betaalt gedurende zeven maanden. Zowel de winkelier als de klant zijn tevreden en ze tekenen een contract dat dit effect heeft, en de klant neemt de goederen wettelijk in bezit. De klant is nu in schuld aan de winkelier. Het is niet toegestaan voor de klant om de wasmachine aan iemand anders te verkopen zonder deze eerst mee te nemen naar zijn eigen plaats (huis, werkplek, enz.). De klant moet de schuld serieus nemen, want de Profeet (ﷺ) zei: «Wie de rijkdom van de mensen neemt en hij heeft volledig de intentie om het terug te betalen, Allāh zal het voor hem terugbetalen. En wie de rijkdom van de mensen neemt met de intentie om het te vernietigen (en niet terug te geven), dan zal Allāh hem vernietigen.» (al-Boekhārī 2387).

(11). Als de winkelier in het bovenstaande voorbeeld een bank of een financieringsmaatschappij als derde partij gebruikt van wie de klant een lening van $500 neemt om $700 terug te betalen over zeven maanden, dan is deze transactie ḥarām (verboden) en gebaseerd op rente (ribā). Dat komt omdat de klant heeft ingestemd om $500 te lenen, en $700 terug te betalen – dat is duidelijke ribā. Zoals hierboven vermeld, hebben valuta’s en geld dezelfde regelgeving als goud en zilver. Dus bijvoorbeeld, het is niet toegestaan voor een verkoper om 2 zilveren munten in te wisselen voor 4 zilveren munten met uitgestelde betaling. Wanneer iemand goederen koopt van een winkelier (zoals in punt 10), moet het contract betrekking hebben op het gekochte artikel en niet op een geleend geldbedrag.

(12). Het is toegestaan om vooraf te betalen voor iets dat op een later tijdstip zal worden geleverd, zolang het duidelijk is waarvoor wordt betaald en het bedrag dat wordt betaald. Ibn ‘Abbās levert over dat de Boodschapper van Allāh (ﷺ) zei: «Wie een vooruitbetaling doet in de handel, laat het dan een bekende maat, een bekend gewicht en voor een bekende periode zijn.» (al-Boekhārī 2240, Moeslim 1604)

(13). De Profeet (ﷺ) zei: «Doe niet wat de Joden deden door door middel van bedrog dingen toe te staan die Allāh had verboden.» (Irwā’ al-Ghalīl 5/375, nr. 1535) Een persoon zegt tegen een ander: “Ga naar een autodealer, kies een auto en ik zal het kopen. Dan zal ik het aan jou verkopen op termijnbetalingen.” Of hij zegt: “Ga op zoek naar een huis dat te koop staat dat je bevalt, en ik zal het kopen. Dan zal ik het aan jou verkopen op termijnbetalingen.” Shaykh Ibn ‘Oethaymīn zei dat dit methoden van bedrog zijn die worden gebruikt om zich bezig te houden met ribā (rente). De zakenman die deze items koopt, doet dat niet als een daad van liefdadigheid om de moeilijkheden van een ander te verlichten. Hij koopt alleen omwille van het verkrijgen van de toename van terugbetalingstermijnen door degene in nood. Ibn ‘Abbās werd gevraagd over een man die een ander een zijden doek verkocht voor 100 dirhams die later zou worden betaald. Vervolgens koopt hij het terug van hem voor 50 dirhams. Dus Ibn Abbās zei: “Dit is het verkopen van dirhams voor dirhams voor een toename (d.w.z. ribā) maar ze gebruikten een stuk zijde ertussen (om de transactie te rechtvaardigen).” Ibn al-Qayyim zei: “En deze ribā, het verbod ervan volgt uit zijn betekenis en werkelijkheid, en [het verbod] verdwijnt niet door de naam te veranderen…” (Tahdhīb as-Soenan 5/103 van Ibn al-Qayyim) De verkoper wordt niet ontheven van de last van bedrog door te zeggen: “Ik dwing hem niet om de goederen die ik voor hem heb gekocht, te nemen.” Dat komt omdat hij weet dat de koper in nood is en dus niet van gedacht zal veranderen.

Dat komt omdat de bedrieglijke zakenman ervoor heeft gezorgd dat de koper niet zal terugtrekken uit de vooraf overeengekomen deal. Dit is wat veel moslims doen in onze tijd (in Europa en de VS) via banken die mensen aanmoedigen met: “Ga op zoek naar een huis dat te koop staat dat je bevalt, en wij zullen het kopen. Dan zullen we het aan jou verkopen op termijnbetalingen met een toename van winst voor onszelf.” Dus een persoon vindt een huis dat $100,000 kost. Hij informeert de bank dat hij een huis heeft gevonden. De bank koopt het huis en verkoopt het aan hem voor maandelijkse afbetalingen die na tien jaar oplopen tot $200,000.

Ibn ‘Oethaymīn zei dat dit methoden van bedrog zijn die worden gebruikt om zich bezig te houden met ribā (rente). De juiste en ethische methode voor een zakenman/bedrijf/bank is om auto’s of huizen (enz.) te kopen en deze volledig te bezitten. En dan verkopen aan wie dan ook wil kopen onder voorwaarden van termijnbetalingen, zelfs als er een toename in prijs is. Deze methode is vrij van bedrog, uitbuiting en ribā.

(14). Het verkopen van goud en zilver voor vertraagde latere betaling is verboden volgens idjmā’ (consensus) van de geleerden, omdat het ribā an-nasī’ah (rente van uitstel) is. Het is toegestaan om zilver voor goud (of vice versa) te verkopen ter plekke (met directe overdracht). De Profeet (ﷺ) zei: «Goud voor goud, zilver voor zilver, tarwe voor tarwe, gerst voor gerst, dadels voor dadels, en zout voor zout, gelijke hoeveelheid voor gelijke hoeveelheid, hand in hand. Maar als de soorten verschillen (bv: goud voor zilver) verkoop ze dan zoals je wilt zolang het hand in hand is (d.w.z. ter plekke uitgewisseld, met directe overdracht).» (Moeslim 1587c)

(15). Studieleningen in het VK (Verenigd Koninkrijk) zijn verboden (ḥarām) omdat het een duidelijke rente-gebaseerde ribā transactie is. Een lening wordt genomen van een studieleningenbedrijf en terugbetalingen worden gedaan tegen RPI (Retail Price Index) plus 3% rente. RPI is een maatstaf voor inflatie, en de 3% is wat zij rente noemen, meestal oplopend tot 6.1% rente. Na afstuderen wordt dit in termijnen terugbetaald over een bepaalde periode, omdat de rente plus RPI continu wordt toegevoegd. Dit is een ribā (of rente) gebaseerde transactie en duidelijk verboden in de Islām door de openbaring en idjmā’ (consensus).

(16). Er is geen probleem in het kopen van een valuta terwijl deze goedkoop is en deze na prijsstijging te verkopen. Deze transactie moet echter ter plekke worden uitgevoerd (door vooruit te betalen) en niet op krediet of vertraagd. De uitwisseling moet dus onmiddellijk zijn, net zoals het kopen van goud met zilver, hand in hand met een uitwisseling ter plekke. Dat komt omdat het uitwisselen van valuta dezelfde status heeft als het uitwisselen van goud en zilver. Er is geen probleem als iemand betaalt met een debetkaart (die direct bij de verkoper aankomt) of contant tijdens de uitwisseling, zolang het onmiddellijk en niet vertraagd is. Evenzo is er geen probleem als de twee personen die wisselen eigenaren van de valuta zijn of vertegenwoordigers van de eigenaren, zolang a) de uitwisseling plaatsvindt door onmiddellijke vooruitbetaling, b) de verhoogde betaling van één van de twee partijen komt doordat de valuta’s verschillen (bijv. Dollar voor Euro). Dat komt omdat het uitwisselen van $100 USD voor $150 USD hetzelfde als het uitwisselen van 2 gram goud voor 3 gram goud – dat is rente en dus verboden. Het uitwisselen van $100 USD voor £80 GBP (of bv. €100 voor $120) is echter toegestaan en is zoals het uitwisselen van 800 gram zilver voor 2 gram goud. Dit is toegestaan zolang het hand tot hand is (ter plekke, zonder vertraging) en zij alleen vertrekken nadat de uitwisseling is voltooid.

(Profijten genomen uit: Fatāwā Islāmiyyah, Kitāb al-Boeyoe’ 2/331 en verder)

Artikel geschreven door: Shaykh Abu Khadeejah ‘Abdul-Wāḥid

Vertaling: moskee el albani

Zie ook:

Betalingsopties zoals Klarna (koop nu, betaal later), contracten met Riba-voorwaarden, kosten bij laattijdige betaling

Het oordeel over het kopen van goud, zilver of edelmetalen via internet | Shaykh ‘Arafāt ibn Ḥasan

Het oordeel omtrent verkoop op afbetaling | Shaykh ibn Bāz

Het oordeel omtrent huurkoop (rent-to-own) — Shaykh Ṣāliḥ al-Fawzān